Փոքր ժամանակ ինձ թվում էր, թե տրամվայի ռելսերը գնացքի ռելսերից բարակ ու նուրբ են։ Բայց մի օր Կոմիտասի ասֆալտը քանդել էին, ու ես տեսա, որ ռելսերը նույնն են, պարզապես, մեծ մասն ասֆալտի տակ էր թաքնված։ Էդ օրվանից, մի տեսակ, ավելի հարգեցի տրամվային, որ լուրջ ռելսերով էր շարժվում ու գնացքի նման հզոր ազգականներ ուներ, բայց չէր պարծենում, աջուձախ չէր ասում դրա մասին, այլ հանգիստ, իր համար, դանդաղ, զնգզնգալով գնում-գալիս էր քաղաքի փողոցներով։

Շների դեմ պայքարի միջոցը յուրաքանչյուրի անհատական խնդիրն է, հատկապես՝ մեծ քաղաքներում:

Ես անձամբ շներին շատ եմ սիրում, հաճախ` դրանց տերերից ավելի շատ. շները հավատարմությունն են սիմվոլիզացնում ինձ համար, առավել հաճախ` անշնորհակալ հավատարմությունը:

Սա Պրոսպեկտն ա։ Երկու ժամ առաջ ես հենց ստեղով անցնում էի։

Գուցե հիշեք՝ տարիներ առաջ Երևանի Մյասնիկյան պողոտայում՝ կենդանաբանական այգուց քիչ վերև, մի փոքրիկ բենզալցակայան կար, անունը՝ 01-99: Այնպես էր ստացվել, որ հաճախ էինք այնտեղից բենզին վերցնում:

Ո՞վ պետք է պատասխան տա այսօր Բարձրունիում զոհված իմ հրաշալի ուսանող Գերասիմ Առաքելյանի մահվան համար:

Սրանց անբարոյականությունն էսօր էն աստիճանի ա հասել, որ Բաքվի բանտերում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական էլիտայի մասին էլ ոչ մի բառ չեն ասում: Չորով ասում են, որ էդ թեման էլ ա, Արցախի հարցի պես, իրենց համար փակված: Եթե հիշողությունս ինձ չի դավաճանում՝ դաժե մարդավարի սկի չեն էլ դատապարտել՝ թեկուզ ձևական:

Հաճախ, երբ խոսվում է «երանիների» մասին, մարդիկ արագորեն հիշում են մեր Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի՝ լեռան քարոզը, որ արձանագրված է Մատթեոսի և Ղուկասի ավետարաններում, սակայն Հին կտակարանում ևս գոյություն ունեն երանիներ:

Չէ, դա չի նշանակում, որ տոնածառ եմ զարդարելու ու սեղանին լցնելու եմ հանրապետության մի տարվա պարենային պաշարը։ Ես կյանքում տենց չեմ արել։ Պարզապես, սեղանին մի երկու բան կդնեմ, որ սովորական օրերին չեմ դնում, ու կստացվի տոնական սեղան։ Իսկ եթե չալարեմ, պատիս սոճու մի ճյուղ կկպցնեմ ու մի մեծ կարմիր գունդ կկախեմ, ինչպես միշտ, ու էդ էլ կլինի իմ տոնածառը։

Վաղուց տելիկ չէի նայել։ Մի կես ժամ նայեցի` լսածս գրեմ։